Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
Malta jest również obiektem sportowym, na którym odbywają się bardzo często w sezonie letnim imprezy sportowe np. Mistrzostwa Europy, Świata w wioślarstwie i kajakarstwie. Dookoła jeziora ciągnie się trasa spacerowa, ścieżka rowerowa, która również wykorzystują biegacze joggingu, miłośnicy jazdy na rolkach! Jest tutaj kąpielisko, plaża, korty tenisowe, mini golf, kawiarenka. Duża atrakcja dla dzieci jest Nowe Zoo, do którego dojechać można kolejka wąskotorową. Na Malcie można również potrenować jazdę na nartach przez cały rok, a zima jest tu czynne lodowisko! Na Malcie odbywają się rożne i liczne koncerty!
Po raz kolejny zapraszamy do POZNANIA!
Napisane w 3. Muzea, wystawy i inne ciekawe miejsca | Leave a Comment »
W 996r. Polska przyjęła chrzest. Był to ogromny krok w procesie chrystianizacji Polski. Wydarzenie to odbyło się w Poznaniu, za czasów Mieszka I. Następstwem tego zdarzenia była budowa organizacji kościelnych w całym państwie, takich jak klasztory, kościoły oraz katedry. Stały się one ośrodkami życia artystycznego i intelektualnego . Do Polski zaczęli więc zjeżdżać się kapłani. To właśnie w Poznaniu zbudowano kościół, dla biskupa misyjnego Jordana, który był jego siedzibą i jednocześnie nekropolią królów i książąt z dynastii Piastów. W 1034 po śmierci Mieszka II, władzę nad państwem przejął jego syn Kazimierz. W 1037 wybuchł bunt zaaranżowany przez dworskich urzędników, co zmusiło księcia do ucieczki. Podczas owego buntu Poznań został spalony, przez wyprawę czeskiego księcia Brzetysława I. Miasto zostało opuszczone przez ludność ,a w katedrze ,,dzikie zwierzęta założyły leża” jak to opisał Gall Anonim.
Napisane w 2. Historia miasta Poznania | Leave a Comment »
Pod koniec 1039r książe Kazimierz powrócił do kraju i zajął się odbudową państwa. Zbudował fortyfikacje i odnowił katedrę w Poznaniu, niestety wszystkie wielkopolskie grody straciły znaczenie polityczne gdyż Kraków stał się stolicą wszystkich kontaktów z zagranicą. Natomiast Poznań nadal znajdował się na skrzyżowaniu szlaków handlowych. W 1146 nastąpiło oblężenie Poznania, które było przyczyną kłótni między 3 braćmi. Najstarszy z nich Władysław Wygnaniec zwrócił się przeciwko Mieszkowi III i Bolesławowi Kędzierzawemu. Zaatakował ich w Poznaniu. Jednak nie udało mu się złamać oporu grodu, co poniekąd podobno było powodem rzucenia na niego klątwy przez gnieźnieńskiego arcybiskupa Jakuba że Żnina. Po roku 1295 Poznań stał się siedzibą władców WIelkopolski, a w poznańskim zamku osiedlił się król polski. Było to powodem powstania cudownego miasta, z niepowtarzalną zabudową, które było częścią aktu lokacyjnego w Polsce. W roku 1283 Przemysł II nadał miastu pełną wolność celną. Przed 1314 Poznań został zdobyty przez Władysława Łokietka oraz wszedł w skład jego państwa. Ukoronowanie Władysława w 1320 zakończyło rozbicie dzielnicowe Polski. Niestety był on bardzo niekorzystnym władcą, gdyż podczas jego panowania miasto Poznań straciło na swojej świetności. Ograniczono rozwój ekonomiczny i urzędniczy. Po śmierci Władysława Łokietka na tron wstąpił Jagiełło, który na nowo zapoczątkował rozwój miasta. Na nowo ważne stały się szlaki handlowe z Rosji i Litwy wiodące na zachód Europy. W 1368 zaczął na nowo rozbudowę miasta. W Poznaniu powstały murowane sukiennice i kramy. Natomiast w 1389 nadał i przywołał wszystkie przywileje, które Poznań stracił podczas panowania Łokietka. W 1410 Jagiełło zewzwolił by Poznań wybił swoją własną monetę. Ostatnim i jednym z najważniejszych przwilejów nadanych przez Jagiełłę było zwolnienie kupców poznańskich z wszelkich opłat na całym świecie. Poznań stał się metropolią oraz miastem niezależnym. Kolejny władca Władysław III Warneńczyk pozwolił Poznaniowi używać czerwonego królewskiego wosku w korespondencjach. W tych czasac Poznań był odwiedzany przez różne ważne osobistości takie jak Kazimierz IV Jagielończyk oraz Jana I Olbracht, któremu 29 maja 1493 roku wielki mistrz niemiecki Johann von Tieffen złożył hołd lenny. Wszytskie pokoje jakie zostały zawarte między Polską a Krzyżakami od 1335 po 1466 miały miejsce w Poznaniu lub w Krakowie. Podczas późnego średnowiecza i początku renesansu, Poznań zmienił się z drewnianego miasta w murowane. Powstały kamienice, zakłady rzemiślnicze przeniesiono poza miasto i coraz mniej znajdowało się drewnianych budowli, czego powodem była duża ilość pożarów w średniowieczu. W roku 1570 miasto powiększyło swoja powierzchnię, przesunięto 2 mury między którymi znajdowała się fosa. Lecz nie tylko samo miasto się rozwijało, wszystkie położone za murami miasta i w okolicy wsie również polepszały swoją zabudowę. Poznań w tym okesie zamieszkiwało bardzo dużo Żydów, w 1633 roku Władysław IV Waza nadał im De non tolerandis Christianis – przywilej, który nie pozwalał chrześcijanom wchodzić na tereny żydowskich dzielnic. Wobec kryzysu Rzeczypospolitej w roku 1665 Szwedzi postanowili zdobyć Polskę. Do Poznania przybyły wojska szwedzkie(17 000 żołnierzy), które zostały wpuszczone do miasta pod warunkiem nieczynienia gwałtów i rabunków. Na początku współpraca między zagranicznymi żołnierzami a poznaniakami układała się bardzo dobrze. Natomiast gdy większość wojska przemieściła się w stronę Warszawy, a w mieście pozostało około 1500 Szwedów, współpraca ta nabrała nieco ciemnych barw. Nowe władze wciąż wymagały nowych kwater i pieniędzy. Miasto stało się ich obronną bazą. W kwietniu 1656 garnizon zastąpił wojska niemieckie pod dowództwem Burcharda Mullera. Opuszczając miasto Szwedzi spalili przedmeieścia. Okupujcy Poznań Brandenburczycy zachowywali się jak ich poprzednicy.Na pomoc Poznaniakom wyruszyło pospolite ruszenie z Wielkopolski, zebrane pod Kaliszem. Niemieccy okupańci skapitulowali po 2 miesiącach, ze względu na głód oraz braku nadzieii na odsiecz. W 1660 podpisano podpisano pokój w Oliwie, który zakończył wojnę polsko-szwedzką. Jednak to nie był jej koniec. W roku 1702 pod poznańskimi murami posjawiły się kolejne wojska prowadzone przez generałów szwedzkich, którzy zamierzali zająć miasto, niestety udało im się to. Poznańska szlachta zaczeła prowadzić politykę proszwedzką. Po kilku bitwach z udziałem Poznania, miasto stało się głównym ośrodkiem proszwedzkim w kraju aż do 1709, kiedy to szwedzi wycofali się na wieść o klęsce pod Połtawą. Od 1710- 1738 na Poznań napadały różne wojska saskie i rosyjskie, dlatego miasto było zupełnie zniszczone, a budynki mieszkalne opuszczone. Otaczające miasto wsie i folwarki, przestały dobrze prowadzić gospodarkę. Miasto nawiedziły również epidemie i zarazy. Metropolia Poznań była w opłakanym stanie. w latach 1719- 1753 do miasta sprowadzono niemieckich osadników. Po roku 1764 król Stanisław August Poniatowski zaczął odbudowę całego państwa, w tym w szczególności Poznania, który na nowo zaczął żyć swoją świetnośćią. Niestety Polska znowu była najeżdżana przez rosyjskie wojska i Poznań na tym tracił. Między rokiem 1779 a 1791 zrewolucjowano reformy sejmu, obrady miały miejsce w Poznaniu. Był to bardzo ważny proces w rozwoju Polski.
Napisane w 2. Historia miasta Poznania | Leave a Comment »
Po 1800 Poznań został pruską prowincją, która zarządzała cała niemiecką administracją. Zaczeli przyjeżdżać tu ludzie by się osiedlić, co w konsekwencji prowadziło do powiększenia miasta oraz jego rozbudowy. Gospodarka powoli upadała, gdyż większość produkcji trafiała na rynek lokalny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości poziom ekonomiczny i gospodarczy w Wielkopolsce różnił się nieco od tych pozostałych części Rzeczypospolitej. Dobre położenie miasta powodowało na powrót zmodernizowanie miasta. Niestety o klęsce wojsk francuskich i wycofaniu się Napoleona z ziem polskich, Poznań został odizolowany od Rzeczypospolitej i przyłączony do Prusów. Zamieszkiwało go dużo Polaków, lecz głównymi władzami byli Niemcy. Okres rozbiorów na krotko przerwała epoka napoleońska, kiedy to Poznań znalazł się w granicach Księstwa Warszawskiego. W owym czasie w mieście przebywał czterokrotnie cesarz Napoleon I. Podczas jego trzytygodniowego pobytu w 1806 roku Poznań był rzeczywistym centrum europejskiego świata. To był tylko krotki moment świetności miasta Poznania.
Przez dalsze lata miasto pozostało pod zaborem pruskim. W tym okresie wzniesiono znakomite budowle, które przetrwały do dzisiaj: Teatr Miejski, gmach biblioteki, Hotel Poznania- Bazar, gmach teatru Polskiego, Zamek cesarski, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
Miasto stało się skupiskiem ludności polskiej, niemieckiej, żydowskiej. Przez dziesiątki lat żyły one w harmonii. Na pokojowe współżycie niekorzystny wpływ wywarła polityka germanizacyjna i rozwój nacjonalizmu. Poznań dla Polaków pełnił role nieformalnej stolicy pod panowaniem pruskim. Stad wypływały hasła pracy organicznej, mającej na celu przekształcenie Polaków w społeczeństwo nowoczesne. Tu działali wybitni przedstawiciele tego kierunku-wybitni poznaniacy: Karol Marcinkowski, Hipolit Cegielski, ks. Piotr Wawrzyniak. Poznaniacy brali udział w powstaniach listopadowym i styczniowym oraz w Wiośnie Ludów. W latach 1815-1830 rezydował w Poznaniu namiestnik króla pruskiego-ks. Antoni Radziwil, a Poznań nosił wtedy nazwę Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W tym czasie bywali w mieście wybitni kompozytorzy. Na przełomie lat 30 i 40 XIX w wydawano pisma spoleczno-kulturalne. W dniu 27 grudnia 1918 roku wybuchło powstanie przeciwko pruskiemu zaborcy. Iskra zapalna stała się wizyta w Poznaniu Ignacego Paderewskiego. Na ulicach miasta doszło do walk miedzy oddziałami pruskimi a polskimi. Po kilku dniach Poznań został oswobodzony
Napisane w 2. Historia miasta Poznania | Leave a Comment »